Badania nieniszczące (Non-Destructive Testing – NDT) jest to sposób oceny stanu badanego obiektu, niewpływający w znaczący sposób na jego własności strukturalne i powierzchniowe.
Oczywiście badania destrukcyjne (polaryzacyjne, impedancyjne, harmoniczne itp.) dostarczają więcej informacji dotyczących badanej próbki i całego elementu, jednakże jego dalsze wykorzystanie nie jest już możliwe, co wiąże się ze wzrostem kosztów takich procesów. Dlatego testy zniszczeniowe, w przeciwieństwie do badań nieniszczących, wykonywane są zazwyczaj na elementach post mortem, czyli po wycofaniu z eksploatacji.
Badania nieniszczące przeprowadza się zazwyczaj na działających obiektach, mają one na celu wcześniejszą detekcję możliwości zaistnienia awarii, a w konsekwencji przedsięwzięcie odpowiednich środków zaradczych. Stosowanie technik badań nieniszczących wymaga odpowiedniej wiedzy i umiejętności a często także doświadczenia, czasami wiąże się bowiem z komplikacjami w interpretacji wyników. Badania nieniszczące umożliwiają lokalizację defektów materiału. Wady fabryczne, czy wady eksploatacyjne przyczyniają się do skrócenia żywotności elementu wykonanego z wadliwego surowca bądź nawet awarii spowodowanej wadami strukturalnymi materiału.
Dzięki temu, że testowanie nieniszczące pozwala na wczesną selekcję wadliwych elementów, ma ono trudne do przecenienia znaczenie dla stabilnej pracy instalacji przemysłowych.
